2281

هوا کبود شد این ابتدای باران است

دلا دوباره شب دلگُشای باران است

نگاه تا خلأ وهم می‌کشاندمان

مرا به کوچه ببر این صدای باران است

اگرچه سینه‌ ی من شوره ‌زار تنهایی است

ولی نگاه ترم آشنای باران است

دلم گرفته از این سقف‌های بی‌روزن

که عشق، رهگذر کوچه‌های باران است

بیا دوباره نگیریم چتر فاصله را

که روی شانه‌ ی گل جای پای باران است

نزول آب حضور دوباره‌ی مرگ است

دوام باغچه در های‌های باران است

سلمان هراتی